Rus Uyku Deneyi Gerçek mi?
1940'ların sonlarında Rus araştırmacılar, 5
kişiyi 15 gün boyunca tetikleyici gazlarla uyanık tuttular. Bu korkunç
deneyin ayrıntılarını okudukça yaşananlara inanamakta güçlük
çekeceksiniz. Peki, Rus uyku deneyi gerçek mi, yoksa bir şehir efsanesi
mi?
Denekler, 2. Dünya
Savaşı’nda düşman olarak kabul edilmiş siyasi tutsaklardı. Oksijen
seviyesinin dikkatlice kontrol edildiği odalarda kalıyorlardı. Kamera
sistemleri kapatılmıştı, Yani onları izleyebilmek için sadece
mikrofonlar ve 5 inçlik kamara penceresine benzeyen gözlem camları
vardı. Oda kitaplarla, yataksız karyolalarla, su ile, ayrıca 5 kişiye 1
ay yetecek kadar yiyecekle doluydu. İşte gün gün korkunç deneyin ayrıntıları:
Denekler 30 gün boyunca uyumadan teste dayanırlarsa serbest bırakılacakları konusunda anlaşmışlardı.İlk 5 gün her şey iyi gidiyordu.
5. günden sonra, koşullar hakkında şikâyet etmeye ve onları yönetenlerin nerede olduğunu araştırmaya başladılar. Birbirleriyle konuşmayı kestiler ve mikrofonlarla tek taraflı camlara fısıldamaya başladılar. İşin garibi, bu deneyi diğer deneklerin üzerlerinden kazanabileceklerini düşünmeye başladılar. Araştırmacılar başta bunun gazın bir yan etkisi olduğunu düşündüler.
9. GÜN: ÇIĞLIKLAR BAŞLIYOR
9 günden sonra ilk denek çığlık atmaya başladı. 3 saat boyunca, odanın içinde koşarak bağırdı. Denek bağırmaya devam ediyordu ama çoğu zaman çıkan ses gürültüden ibaretti. Araştırmacılar, deneğin ses tellerini parçaladığını ileri sürdüler. Daha ilginç olan şeyse diğer deneklerin buna nasıl tepki verdiği idi. İkinci denek de çığlık atmaya başladı, geri kalanı ise mikrofonlara fısıldamaya devam etti. Diğer çığlık atmayan denekler kitapları parçalara ayırdı, sayfaları tek tek yüzlerine sürüp sakince gözlem camlarına yapıştırdıklarında, çığlıklar hemen kesildi.
3 gün daha geçti. İçerideki 5 deneğin sesi kesildiğinde araştırmacılar mikrofonların çalışıp çalışmadığını kontrol etti. Mikrofonlarda sorun yoktu. Odadaki oksijen seviyesi, hepsine yetecek düzeydeydi. 5 denek ağır egzersizler yapınca oksijen seviyesi düşüyordu.
14. GÜN: "ARTIK ÖZGÜR OLMAK İSTEMİYORUZ"
14. günde araştırmacılar deneklerden hiç bir veri alamayınca odaya girmeye karar verdiler. Onların ölmüş olmalarından endişeleniyorlardı. Veya bir tür bitkisel yaşama girdiklerinden…
Anons ettiler: “Mikrofonları kontrol etmek için içeri giriyoruz, kapılardan uzak durun ve yere yatın. Aksi hâlde vurulacaksınız. İtaat edeninizden birisi özgürlüğüne hemen kavuşacak.”
İçeriden sakin bir Ses cevap verince şaşırdılar: “Artık özgür olmak istemiyoruz.” Askeri güçler ve araştırmacılar arasında bir tartışma patlak verdi. Daha fazla tepki alıp kışkırtmamak için 15. günün gece yarısı odanın kapısının açılmasına karar verildi. Oda birden temiz havayla doldu ve uyarıcı gaz dışarı boşaldı. Mikrofonlar anında çalışmaya başladı. 3 farklı ses yalvarmaya başladı; dışarıda onları bekleyen aileleri, sevdikleri olduğunu yakarıyorlardı. Askerler denekleri almak üzere odaya gönderildi. Şimdiye kadarki en yüksek çığlık, içeriye giren askerlerden geldi. 5 denekten 4'ü hâlâ yaşıyordu, tabii buna yaşamak denirse.
15. GÜN: SAĞ KALAN DENEKLERİN ETLERİ PARAMPARÇA!
Yiyecek erzaklarına çok dokunulmamıştı.Deneklerden birisi ölmüştü. Kalçasına ve göğsüne topaK topak et doldurulmuştu. Odanın ortasındaki giderin üstünde duruyordu, suyun geçmesini engellediği için oda 10 cm suyla kaplanmıştı. Su sandıkları sıvının kan olduğu o an farkedilemedi. Sağ kalan 4 deneğin sakalları uzamış, derileri paramparça olmuştu. Tırnaklarındaki parçalar bu yaraları kendilerinin yaptıklarını gösteriyordu. Araştırmacıların düşündüğü gibi dişlerle değil… Yaralar ve oyukların açıları, konumları hepsini kendilerinin yapmadığını gösteriyordu. Birbirlerine de saldırmışlardı.
4 deneğin de karın bölgesindeki organlar ve kaburgaları hemen hemen yok gibiydi. Kalp, akciğerler ve diyafram yerine, deri ve kaburgaya bağlı kasların çoğu akciğerlerle beraber göğüs kafesinin dışına sarkmıştı. Kan damarları ve organlar sağlam kalsa da, diğerlerini çıkarıp yere atmışlardı. Fakat denekler hâlâ ”yaşıyorlardı”. Dördünün de sindirim sistemleri çalışıyordu. Günler sonra istifra ettiklerinde, aslında yediklerinin kendi etleri olduğu ortaya çıktı. Çoğu asker Rus özel servisinde çalışmıştı fakat hiçbiri odaya girip denekleri kaldırmaya cesaret edemedi. Askerler odadan çıkarılmaları için yalvarıp bağırırken gaz geri geldi, uykuya daldılar.
Deneklerin odadan çıkarılmamak için verdikleri mücadele herkesi çok şaşırttı. Bir Rus asker boğazına saldırılması sonucu öldü, bir diğeri ise testisleri koparıldığı ve deneklerden biri bacağını dişleriyle kemirdiği için yaralandı.
Yaşayan 4 denekten birinin dalağı patladı ve dışarı doğru kanamaya başladı. Tıbbi araştırmacılar onu sakinleştirmeye çalıştılar ama bu imkansızdı. Bir insanın alabileceği morfinden daha fazla almasına rağmen hâlâ mücadele ediyordu. Bir doktorun kolunu ve kaburgasını kırdı. Deneğin dolaşım sisteminde kandan çok hava vardı. Kalbi durduğunda bile bağırmaya devam etti 3 dakika boyunca kendini dövdü. Herkese saldırıp “Daha fazla!” kelimelerini tekrar ederken gittikçe güçsüzleşti, yavaşladı ve sessizce yere yığılıp hayatını kaybetti.
Sağ kalan 3 denek tam donanımlı bir tıp merkezine taşındı. Sağlam ses telleri olan 2 denek uyanık kalabilmek için daha fazla gaz talep ediyorlardı. Deneklerin organlarını tekrar yerleştirme aşamasında sakinleştirici ilaçlarına karşı bağışıklık kazanmış oldukları keşfedildi. Deneklerden biri bağlanmış olduğu iplere rağmen, öfkeyle etrafa saldırıyordu. Deneği sakinleştirmek için normalin üzerinde anestezi kullanıldı ve gözleri kapandı. Kalbi durmuştu… Otopsi testlerinin sonuçları kanın içindeki oksijen miktarının olması gerekenden 3 kat fazla olduğu gözlemlendi.
Hayatta kalan 2. kişi ise 5 kişinin arasında ilk çığlık atanlardandı. Ses kayıtları yok edilmişti.Yalvaracak durumda değildi, tek yapabildiği kafasını düzensiz bir şekilde haraket ettirmekti. Bunlar anesteziden doğan sonuçlardı. Bir sonraki ameliyatta yeniden anestezi verildi. Organlarını yerleştirirken 6 saat boyunca hiç tepki vermedi. Bir hemşire, birkaç kez, hastanın ameliyat esnasında gülümsediğine şahit oldu. Ameliyat bittikten sonra hasta mırıldanmaya başladı. Doktorlardan biri, hastanın önemli birşey söylüyor olabileceğini var sayarak kalem ve not defterini alıp yanına gitti. Hastanın dudaklarından dökülen kelimeler sonucunda odadakilerin dehşeti katlandı: “Kesmeye devam et.”
Komutan hayatta kalan 2 deneğin tekrar mühürlenmesini emretti. Yanlarında olan 3 araştırmacıya mühürleme emri verildi. Araştırmacılardan birisi silahını çekip komutanı vurdu. Sonra sessiz olan deneğe silahı doğrulltu ve beynini dağıttı. Silahı son kalan deneğe doğrulttu ve sordu: “Nesin sen? Bilmek zorundayım!”
Denek gülümsedi: “Bu kadar kolay mı unutun? Biz siziz. Biz sizin içinizde yatan deliliğiz, her an serbest olmayı bekleyen çılgın hayvanlarız. Biz yatağınızın altında saklananlarız…”
Araştırmacı durdu. Sonra silahı deneğin kalbine doğrultup ateş etti. Denek ölmek üzereyken, “Nerdeyse özgür...” dedi.
Böyle bir deney yapıldımı?
Böyle bir deney gerçekleşmedi. Hikayedeki iddiaların hiçbiri gerçek olaylara dayanmıyor, tamamen anonim bir yazarın kurgusal eseri. İlk olarak Creepypasta'da ("kopyala-yapıştır" ın değiştirilmiş bir versiyonu) yayınlandığı gibi, uyduranların tarafından çeşitli online forumlara gönderilen doğaüstü hikayeler içeren bir sacmalıktır. Popüler kaynaklardan herhangi birinde konuyla ilgili gerçek verileri bulamamanın nedenlerinden biri budur. [3]Biyolojiye ters olaylar
5 kişinin yattığı odayı 4 inch, yani 10cm kan kaplamış. Hikayenin başında yataksız karyolalardan bahsediyor, demek ki 5 tane yatak var. 5 yatağı alacak oda en az 10 m2 olmalı. yani yerde 10 m2 x 0.1m = 1 m3, yani 1000 litre kan olmalı. oysa ortalama bi insanda 5 litre kadar kan vardır. yani gidere hiç kaçırmadan herkesin kanını yere toplasanız 25 litre eder, 0.025 m3.
Biyolojik olarak imkansız olan absürd ifadelerdir.
Kalbinin tam iki dakika boyunca attığında, kan damarında kandan daha fazla hava vardı.
Gerçekte ise, damar sistemine enjekte edilen tek bir hava kabarcığı kişinin hayatını alabilir.
Hikâyede anestezi olmadan bir ameliyat geçirirken"kesmeye devam et"deyip , kendi bedenini parçalayarak, kalan parçalarından hayatta kalabiliyor. 15 gün boyunca uykusuz bırakılan bir kişinin hala bir KGB ajanının ölümcül bir şekilde yaralayabileceği mantıksız. Bu nedenle, Rus Uyku Deneyi'nin sadece bir psikopat hikayesi olabilir ve bir komplo teorisi kadar bile ciddiye alincak tarafi yoktur.
Erkeklerin ses telleri nedeniyle çığlık atmalarının imkansız olduğunu gercegi ne olacak?
Bu hikaye, korkutucu hayali hikayeler paylaşan bir siteden yayılmıştır.Hikaye, hiçbir resmi belgeyle veya kaynakla desteklenmemektedir.
Kayıtlara geçen en uzun uykusuzluk hali 264.4 saattir (yaklaşık 11 gün).1965 yılında bir bilim fuarı için bu deneyi uygulayan 17 yaşındaki Fresno Eyalet Koleji öğrencisi Randy Gardner, Guinness Rekorlar Kitabı'nda adı bulunan en uzun uyumama rekoruna sahiptir.[2]
Bilim Ne Diyor?
Bilim ve özellikle "uyku bilimi" tarihinde sayısız defa özellikle 8-10 gün boyunca uykusuz bırakılan yüzlerce denek bulunmaktadır. Bu araştırmaların tek bir tanesinde bile kayda değer bir nörolojik, tıbbi, psikolojik veya psikiyatrik anomali tespit edilememiştir.Bunlar haricinde, hızla mit haline gelen deneyde ciddi anlamda bilimsel hatalar bulunmaktadır. Örneğin test koşulları bilimsel geçerliliğe sahip olmayacak şekilde etik dışıdır, sözde deneyde hiçbir kontrol grubu kullanılmamıştır.
Kaynaklar,
1.http://creepypasta.wikia.com/wiki/The_Russian_Sleep_Experiment
2.https://en.wikipedia.org/wiki/Randy_Gardner_(record_holder)
3.https://www.creepypasta.com/tag/the-russian-sleep-experiment/
